Parwowirus psów

Czym jest parwowiroza psów?

Parwowiroza psów jest wysoce zaraźliwą chorobą wywoływaną przez niezwykle odporny wirus znajdujący się w środowisku zewnętrznym. Powoduje ciężkie zapalenie żołądka i jelit oraz często powikłania krwotoczne.

W przypadku zakażenia u ciężarnej suki, wirus ma wpływ na rozwój płodu. Wirusy nie mogą się replikować samodzielnie, dlatego potrzebują żywych komórek, aby się namnażać. U młodszych szczeniąt parwowirus psów kolonizuje komórki przewodu pokarmowego, ponieważ szybko się odnawiają.

Parwowiroza psów może być śmiertelna i silnie wpływa na populację szczeniąt.

Jakie są objawy parwowirozy psów?

U szczenięcia lub psa dorosłego zakażonego parwowirusem psów może wystąpić wiele różnych objawów. Należy zwrócic szczególną uwagę na następujące objawy:

• gorączka,
• ospałość,
• biegunka (możliwa z krwią),
• wymioty,
• odwodnienie,
• znaczna utrata masy ciała.

Co powoduje parwowirozę psów?

Pies zarażony parwowirusem wydala dużą ilość wirusa wraz z kałem. W efekcie 1g kału może zawierać do 1 miliona zakaźnych dawek, co wystarczy, aby zainfekować milion zwierząt w warunkach laboratoryjnych.

Wirus może być przenoszony przez ludzi, zwierzęta i przedmioty, mających kontakt z odchodami zakażonego zwierzęcia.

Sama choroba jest niezwykle trudna do wyeliminowania w środowisku zewnętrznym, np. w hotelu czy hodowli psów. W pewnych warunkach wirus zdolny do infekcji może pozostać w środowisko przez kilka miesięcy, a nawet ponad rok.

Czy szczenię można zaszczepić przeciw parwowirozie psów?

Parwowirozie psów można zapobiegać za pomocą szczepień, dlatego tak ważne jest, aby szczenię otrzymało niezbędne szczepienia w odpowiednim wieku.

Szczepienia szczeniąt są najskuteczniejsze, gdy podaje się je w ustalonych terminach, pamiętając o późniejszych dawkach przypominających. Program szczepień szczeniąt rozpoczyna się w wieku 6 - 8 tygodni, a szczepienie przeciw parwowirozie psów podaje się w wieku 7 - 9 tygodni.

Na jakiej podstawie podjąć decyzję o szczepieniu szczenięcia?

Większość szczepień nie jest obowiązkowa a jedynie zalecana, w zależności od ryzyka związanego ze środowiskiem i trybem życia szczenięcia. Szczepienie przeciwko parwowirozie psów nie jest obowiązkowe, dlatego o jego przeprowadzeniu zdecyduje lekarz weterynarii. Szczenię, przez co najmniej dwa tygodnie po ostatniej dawce szczepionki nie powinno się kontaktować z obcymi psami o nieznanym statusie zdrowotnym.

Czy szczepienie będzie zawsze chronić mojego psa przed parwowirusem?

Wirusy mogą mutować. Stopień mutacji może być różny, od niewielkiego, poprzez umiarkowany do silnego.

Parwowirus psów jest stabilny, co oznacza, że szczepionka pozostaje taka sama i nie trzeba jej modyfikować.

Wirus zmieniał się od czasu pierwszego pojawienia się w latach 70. ubiegłego wieku. Jednak te zmiany objęły jedynie niewielkie modyfikacje powierzchniowe (miejsce działania układu odpornościowego, np. przeciwciał). Nie ma to wpływu na ochronę zapewnianą przez szcepionkę co oznacza, że po szczepieniu zwierzę będzie zabezpieczone przed wszystkimi mutacjami wirusa.

Co jeszcze można zrobić, by zabezpieczyć szczenię przed zakażeniem parwowirusem psów?

Parwowirus psów jest bardzo odporny na działanie środowiska zewnętrznego. Hodowle psów stanowią miejsca wysokiego ryzyka, dlatego szczenię powinno otrzymać pierwszą dawkę szczepionki jeszcze w rodzimej hodowli. Pozwala to zapobiegać przenoszeniu się parwowirusa psów pomiędzy różnymi miotami.

To samo dotyczy hoteli dla psów, w których wiele obcych psów przebywa w jednym miejscu.. W celu zapobiegania ryzyku epidemii w takich miejscach, należy stosować odpowiednie zasady sanitarne, w tym:

• Odpowiedni projekt budynku, obejmujący poniższe wytyczne.
• Zastosowanie jednokierunkowego ruch w obiekcie, "do przodu", czyli od miejsca, gdzie przebywają zwierzęta najbardziej zagrożone do sektora najmniej zagrożonych.
• Wszystkie użyte do wykończenia materiały muszą być odporne, nieprzepuszczalne (antypoślizgowe w przypadku podłogi), gładkie, dobrze izolujące oraz łatwe do demontażu i czyszczenia
• Podział na sektory — specjalne wydzielone miejsca dla suk ze szczeniętami, kwarantanna oraz izolatka

Należy także wdrożyć odpowiednie protokoły czyszczenia i dezynfekcji.

Co zrobić w razie podejrzenia choroby u szczenięcia?

Jeśli zauważysz u szczenięcia jakiekolwiek objawy parwowirozy psów, natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Lekarz weterynarii przeprowadzi badanie kliniczne oraz badania biochemiczne krwi i moczu, postawi rozpoznanie i zaleci odpowiednie postępowanie z psem.

Zanim odbierzesz szczenię, zapytaj hodowcę, jakie zastosował w hodowli środki zapobiegawcze. Jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące parwowirozy, zadaj je lekarzowi weterynarii, który wyjaśni Ci, czym jest ta choroba, jak jej zapobiegać i jak ją leczyć.