Rozwój kocięcia od narodzin do dorosłości

Po narodzinach kocięta powinny instynktownie czołgać się w kierunku matki i zacząć ssać mleko. Przyjmują w ten sposób siarę — składnik mleka matki bogaty w przeciwciała i wzmacniający układ odpornościowy.

Nowo narodzone kocięta nie słyszą ani nie widzą, ale już na tym wczesnym etapie wykazują szereg zachowań odruchowych. Kocię potrafi już orientować się w otoczeniu, polegając na węchu i dotyku. Umie zapewnić sobie ciepło, tuląc się do matki, i wyżywić się poprzez ssanie.

Nowo narodzone kocięta powinny przez cały czas przebywać z matką, która zapewnia im ciepło, dba o ich czystość i je karmi. Temperatura w kojcu powinna wynosić około 22°C, aby zmniejszyć ryzyko hipotermii, a optymalna wilgotność powietrza to 65–70%.

Na tym etapie kocięta przesypiają znaczną część dnia — około 90% czasu w pierwszych kilku tygodniach. Ich poruszanie się jest ograniczone do czołgania się w kierunku matki po mleko i ciepło. Mruczenie i inne cechy wokalne stają się głośniejsze.

W pierwszych tygodniach życia najważniejsze jest czyste, spokojne i ciepłe otoczenie. Zbyt dużo hałasu i innych bodźców może zakłócić dobowy cykl snu i jedzenia. Kluczowe znaczenie ma utrzymywanie temperatury ciała kocięcia powyżej 34°C. Przy temperaturze ciała poniżej 34°C staje się niemożliwe trawienie pokarmu, a kiedy ciepłota ciała oseska spadnie poniżej 32°C, odruch ssania zaniknie i kocię nie będzie w stanie jeść.

W czasie, gdy u kocięcia pojawiają się zęby mleczne, rozpoczyna się okres odsadzania. Wraz z upływem czasu kocięta zaczynają się interesować stałym pokarmem, który otrzymuje ich matka. Rozpoczyna się wówczas stopniowe przejście z diety płynnej na dietę stałą. Ze względu na to, że ich układ pokarmowy jest niedojrzały, karma musi być wysoko strawna i dostosowana do ich potrzeb na tym etapie rozwoju.

W tym czasie pojawia się „luka immunologiczna”. W czasie, gdy poziom przeciwciał dostarczonych przez matkę nie zapewnia już kocięciu dostatecznej ochrony, ale jest przy tym zbyt wysoki, aby zapewnić skuteczność szczepień, kocię jest bardziej narażone na zakażenia różnymi chorobami. Sen pomaga wzmocnić ich układ odpornościowy, dlatego ważne jest, aby zapewnić kociętom ciepłe, wygodne i bezpieczne miejsce do spania.

W tym okresie kocięta zaczynają wchodzić w bliższe interakcje z rodzeństwem. Zaczynają aktywnie się bawić, biegać, skakać i zaczepiać inne kocięta. W tym wieku ich wzrok jest już w pełni rozwinięty.

Kocięta stają się coraz bardziej ruchliwe i chętnie eksplorują, należy więc zadbać zabezpieczenie ich otoczenia. To również kluczowy etap nauki, należy zatem zapewnić kociętom zabawki i inne bodźce. Regularne dotykanie kociąt i kontakt z różnymi ludźmi pomogą zbudować kotom pewność siebie w dorosłym życiu.

Od około ósmego tygodnia to idealny wiek dla kocięcia, aby rozpocząć podstawowe szczepienia. Kolejna dawka powinna być podana po 3–5 tygodniach. Jest to ważny proces, który zapewnia kociętom odpowiednią ochronę w dorosłym życiu. Skonsultuj się z lekarzem weterynarii, aby upewnić się, że przestrzegany jest kalendarz szczepień.

Ponieważ kocię nadal nie trawi pewnych składników pokarmowych, zapewnienie mu karmy dostosowanej do jego etapu rozwoju ma ogromne znaczenie. Daje to opiekunowi pewność, że kocię otrzymuje właściwe składniki pokarmowe i energię niezbędne podczas tej ważnej fazy rozwoju.

Jest to etap, na którym na zachowanie kociąt największy wpływ mają inni, w tym rodzeństwo z miotu, inne zwierzęta towarzyszące i ludzie. Kocięta zaczynają także rozumieć swoją pozycję w domu i mogą zacząć kształtować dominujące i uległe zachowania w zależności od swoich doświadczeń i szkolenia.

Kocięta można zacząć odstawiać od matki i oddawać do nowych domów około 8 tygodnia życia. W zależności od hodowcy może to mieć miejsce do 12 tygodnia życia kociąt. Jeśli zamierzasz przynieść kocię do domu, musisz przygotować nowe otoczenie dla zwierzęcia — ukryć przewody elektryczne, założyć osłony na gniazdka, zabezpieczyć okna, balkony i schody oraz pochować wszystkie ostre i małe przedmioty.

Gdy kot osiąga dojrzałość fizyczną, zwiększa się jego potrzeba eksploracji i zarządzania terytorium w domu. Obejmuje to zachowania wyzywające wobec ludzi i innych zwierząt. Ważne by opiekun nie zmieniał zwyczajów i zachowań ustalonych w początkowych miesiącach życia zwierzęcia, co pomoże utrzymać rutynę i ograniczyć stres.

Jeśli kocięta zostały prawidłowo zaszczepione, po ukończeniu szóstego miesiąca życia, można rozpocząć przyzwyczajanie ich do wychodzenia na zewnątrz. Najlepiej zastosować podejście etapowe. Dopóki kocięta nie są pewne siebie w danym otoczeniu, najlepiej pozostawać z nimi, gdy są na zewnątrz. Kiedy poczują się bardziej pewne, zaczną same oddalać się od domu. Najczęściej kocury mają większy rewir w porównaniu do kotek, które pozostają bliżej domu. Na tym etapie ważne jest konsekwentne zachowanie opiekuna i dyscyplina.

Kocięta stają się dorosłymi osobnikami w wieku około 12 miesięcy; większe rasy kotów nie osiągają dorosłości do 15 miesiąca życia. Gdy kocię zmienia się w dorosłego kota, jest to pora, by stopniowo wprowadzać dietę, która odpowiada potrzebom żywieniowym związanym z jego rasą oraz trybem życia.