Porozmawiajmy o kotach perskich
Elegancki, pełen wdzięku i oczywiście niezwykle puszysty kot perski podbija serca miłośników kotów na całym świecie i jest jedną z najpopularniejszych ras. Czy chodzi o charakterystyczny spłaszczony pysk? Efektowną sierść? Uroczy sposób bycia? To wszystko razem jest ważne w przypadku tego średniej wielkości kota, który do każdego domu wnosi subtelną dozę arystokracji. A jednocześnie doskonale pełni rolę wyjątkowego, pełnego ciepła towarzysza, ceniącego zdecydowanie bardziej miejsca ciche i spokojne.
Oficjalna nazwa: kot perski
Inne nazwy: pers
Pochodzenie: Iran (pierwotnie Persja)
Długość okrywy włosowej
Nasilenie linienia
Potrzeby w zakresie pielęgnacji
Poziom energii*
Skłonność do wydawania odgłosów
Możliwość bycia domowym zwierzęciem towarzyszącym?*
Możliwość przebywania z innymi zwierzętami
Przystosowanie do pozostawania samemu w domu*
Dostosowanie do zmiennego środowiska (przebywający w domu / na zewnątrz)
Samiec | Samica |
---|---|
Wysokość w kłębie | Wysokość w kłębie |
- cm | - cm |
Masa ciała | Masa ciała |
5 - 7 kg | 3 - 5 kg |
Etapy życia | |
---|---|
Kot młody | Kot dorosły |
Od 4 do 12 miesiąca życia | Od 12 miesiąca do 7 roku życia |
Kot dojrzały | Kot starszy |
Od 7 do 12 roku życia | Powyżej 12 roku życia |
Długość okrywy włosowej
Nasilenie linienia
Potrzeby w zakresie pielęgnacji
Poziom energii*
Skłonność do wydawania odgłosów
Możliwość bycia domowym zwierzęciem towarzyszącym?*
Możliwość przebywania z innymi zwierzętami
Przystosowanie do pozostawania samemu w domu*
Dostosowanie do zmiennego środowiska (przebywający w domu / na zewnątrz)
Samiec | Samica |
---|---|
Wysokość w kłębie | Wysokość w kłębie |
- cm | - cm |
Masa ciała | Masa ciała |
5 - 7 kg | 3 - 5 kg |
Etapy życia | |
---|---|
Kot młody | Kot dorosły |
Od 4 do 12 miesiąca życia | Od 12 miesiąca do 7 roku życia |
Kot dojrzały | Kot starszy |
Od 7 do 12 roku życia | Powyżej 12 roku życia |
Poznaj kota perskiego
Informacje rasie
Uroczy i delikatny kot perski jest wprost zachwycający. Niezwykle miękka sierść, solidne lwie łapy i pełne uroku wokalizacje są atutami tego atrakcyjnego kota. Koty tej rasy są raczej spokojna i trudno adaptuje się do zmian. Jest typowym domatorem pod każdym względem, budowy i zachowania.
Kot perskiego to starożytna rasa, która doskonale przetrwała próbę czasu. Rasa pochodzi z Persji, obecnie Iranu, a od XVI wieku ich popularność rozprzestrzeniła się na cały świat. Dziś na świecie istnieje ponad 200 odmian kotów perskich.
Kot perski stał niezwykle popularny we Francji, a jego arystokratyczny wygląd doskonale pasuje do wyrafinowanej kultury tego kraju.
Jadnak persy jak wszystkie koty bywają humorzaste i wtedy zdecydowanie unikają dotyku człowieka. I bardzo jasno to pokazują. Człowiek musi zawsze uszanować granice stawianie przez zwierzę i nie być nachalnym. Koniecznie trzeba tego wymagać od dzieci. Opanowane i spokojne persy dość dobrze znoszą niezbyt długie okresy samotności, po wcześniejszym przyzwyczajeniu.
Dwa fakty o kotach perskich
1. Szkodliwy upał
Wysokie temperatury są słabo tolerowane przez organizm kota perskiego. Chłodzenie kotu utrudnia skrócony pysk i obfita sierść, dlatego trzeba w czasie upałów zadbać by kot miał dostęp do chłodniejszych pomieszczeń.
2. Na szczycie
Według Cat Fanciers Association, najważniejszej organizacji felinologicznej w Ameryce Północnej, koty perskie są najpopularniejszą rasą w Stanach Zjednoczonych i zajmują czwarte miejsce na świecie. Trudno się dziwić tej popularności.
Historia rasy
Uznawane za wyrafinowane, mądre i pewne siebie koty perskie mają grono oddanych fanów. Na kota perskiego trafił w XVII wieku włoski poszukiwacz przygód Pietro Della Valle i jako pierwszy przywiózł te efektowne zwierzęta z Persji do Europy.
Popularność rasy objęła wkrótce cały kontynent, a praca hodowlana miała na celu zachowanie unikalnej długiej sierści i posągowego wyglądu kotów tej rasy. Król Ludwik XV bardzo upodobał sobie tę rasę i wprowadził ją na dwór królewski we Francji w XVIII wieku.
Wystawa kotów w Crystal Palace, która odbyła się w Londynie w 1871 roku, jeszcze bardziej przyczyniła się do wzrostu popularności persów, ponieważ ówczesna monarchini królowa Wiktoria bardzo lubiła tę rasę.
Przez lata hodowli kot perski znacznie zmienił swój pierwotny wygląd. Przez lata uznawano jedynie szare umaszczenie, ale jedna z mutacji genetycznych dała w 1882 roku umaszczenie szynszylowe. Stała się szczególnie popularna odmiana biała z szarymi znaczeniami.Obecnie kot perski występuje w niezwykle szerokiej gamie umaszczeń. W roku 1942 pojawiła się kolejna mutacja, odpowiadająca za brachycefaliczną, silnie spłaszczoną budowę, która dziś zdecydowanie wyróżnia tę rasę. Jednak ta tak ceniona przez hodowców i fanów rasy cecha wiąże się z poważnymi problemami zdrowotnymi .Między innymi powoduje problemy z oddychaniem i rozrodem kotów perskich.
Od czubka głowy po koniuszek ogona
Charakterystyka fizyczna kotów perskich
1.Uszy
2.Głowa
3.Tułów
4.Ogon
5.Szata
Ciekawe fakty o rasie
Od konkretnych cech rasy po ogólny stan zdrowia — oto kilka interesujących faktów na temat kota perskiego
Koty tej rasy są podatne na choroby nerek.
Koty perskie maja ogólnie dobre zdrowie, chociaż jest kilka problemów częściej występujących u tej rasy. Chodzi tu o chorobę nerek, nazwaną wielotorbielowatością nerek i polegającą na powstawaniu cyst wewnątrz narządu. Statystycznie choroba dotyka jednego na trzy koty perskie. Chorobę można leczyć: odpowiednia opieka weterynaryjna, dieta i ruch są w takim przypadku kluczowe.
Koty perskie nie są dobre we wspinaniu się.
Zdecydowanie chętniej wylegują się na kanapie i obserwują okolicę, zamiast skakać, wspinać się i wdrapywać na meble w salonie. Oczywiście jak każdy kot potrzebują zabawy i aktywności, chociaż cenią też leniwe wylegiwanie się w wygodnych miejscach. Biegać raczej nie lubią, preferują dostojne spacery. Wygląda jakby już nic nie musiały udowadniać.
Charakterystyczna spłaszczona twarzoczaszka jest niestety bardzo problematyczna.
Ciekawy egzotyczny wygląd powoduje poważne problemy z oddychaniem. Nadmiernie przerysowane cechy brachycefaliczne doprowadziły do zapadnięcia się wręcz części nosowej kota. Chociaż genetyczna zmiana w kształcie zadartego nosa jest jedną z najbardziej lubianych przez hodowców i fanów cech rasy, może ona okazać się trudna dla Persów, ponieważ wiąże się z problemami z oddychaniem i oddychaniem.
Zdrowa dieta, zdrowszy kot
Zdrowe żywienie dostosowane do indywidualnych potrzeb odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia i dobrego samopoczucia kotów perskich. Pokarm dostarcza energii niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania organizmu, a pełnoporcjowa receptura karmy dla kotów musi zawierać odpowiednio zbilansowane wszystkie niezbędne składniki pokarmowe. Podawanie takiej karmy gotowej zapewnia kotu odpowiednią dietę, bez ryzyka szkodliwych dla zdrowia niedoborów czy przedawkowania substancji odżywczych.
Czysta i świeża woda powinna być zawsze dostępna dla kota, co między innymi sprzyja regularnemu oddawaniu moczu. Koty są naturalnie przystosowane do zjadania około 7 - 10 niewielkich porcji pokarmu dziennie. Podawanie raz dziennie całej zalecanej porcji karmy suchej pozwoli twojemu kotu perskiemu regulować sobie tempo jedzenia w ciągu dnia.
Poniższe zalecenia dotyczą zwierząt zdrowych. W razie jakichkolwiek problemów zdrowotnych kota skonsultuj się z lekarzem weterynarii, ponieważ może być potrzebna specjalna karma weterynaryjna.
Okres wzrost jest kluczowym etapem w życiu kota. To czas wielkich zmian, odkryć i nowych spotkań. Zapotrzebowanie na energię, białko, składniki mineralne i witaminy u kociąt rasy perski są inne niż u dorosłego kota. Kocięta potrzebują energii i składników pokarmowych nie tylko do funkcjonowania organizmu, ale także rozwoju i budowy tkanek. Rozwój kocięcia przebiega w dwóch etapach:
Budowa organizmu - do 4 miesiąca życia:
Odsadzanie, czyli etap stopniowego przechodzenia kocięcia z pokarmu płynnego (mleko) na stały. W tym samym czasie, czyli od 3 do 6 tygodnia życia, dochodzi również do wyrzynania się zębów mlecznych. W tym wieku kocięta nie potrafią jeszcze rozgryzać karmy suchej, więc muszą dostawać posiłek o miękkiej konsystencji (namoczone krokiety lub karma mokra). To ułatwia kotu przejście z pokarmu płynnego na stały.
Między 4 a 12 tygodniem życia naturalna odporność, jaką kocię otrzymało wraz z siarą (pierwsze mleko po porodzie) powoli wygasa, a układ odpornościowy kocięcia stopniowo się rozwija. W tym krytycznym momencie nazywanym luką immunologiczną ważne jest wspomaganie rozwoju naturalnej odporności kociąt, dzięki kompleksowi przeciwutleniaczy, w tym witaminie E.
Okres wzrostu jest intensywnym, a zarazem bardzo wrażliwym etapem życia, bo kocięta mają szczególnie delikatny przewód pokarmowy. Dieta kota w tym okresie powinna być nie tylko bogata w energię, która zaspokoi ich wszystkie potrzeby rozwojowe. Powinna także zawierać wysoko strawne białko ważne dla prawidłowego funkcjonowania wciąż dojrzewającego układu pokarmowego. Prebiotyki, takie jak fruktooligosacharydy, mogą również wspierać zdrowie układu pokarmowego, sprzyjając równowadze flory jelitowej. Jaki jest tego efekt? Prawidłowa konsystencja i objętość kału.
Ponadto karma dla kocięcia powinna zawierać kwasy tłuszczowe omega 3 EPA i DHA, które wspomagają prawidłowy rozwój układu nerwowego.
Etap wzmacniania organizmu: od 4 do 12 miesiąca życia
Od 4 miesiąca życia tempo wzrostu kocięcia zmniejsza się, dlatego karma powinna zawierać nieco mniej energii. A szczególnie jest to ważne po zabiegu sterylizacji kocięcia.
Między 4 a 7 miesiącem życia kocięcia uzębienie mleczne zaczyna być zastępowane stałym. Kiedy kocię ma już pełne uzębienie stałe powinno otrzymywać większe krokiety, które zachęcą je do rozgryzania karmy.
Do ukończenia 12 miesiąca życia układ odpornościowy kociąt perskich nadal się rozwija. Kompleks przeciwutleniaczy (w tym witamina E) może pomagać wzmocnić naturalne mechanizmy obronne kota w tym okresie wielkich zmian, odkryć i nowych spotkań.
Układ pokarmowy również się rozwija, a zdolność trawienna osiąga pełną wydolność po ukończeniu pierwszego roku życia kota. Wtedy należy już wprowadzić karmę dla kotów dorosłych.
Główne cele żywieniowe dla dorosłych kotów rasy perskiej:
Sprzyja utrzymaniu zdrowia skóry i piękna długiej, gęstej sierści, dzięki dodatkowi wybranych składników pokarmowych. Substancje te wzmacniają rolę skóry jako bariery oraz poprawiają wybarwienie włosa, jego połysk i miękkość. Ponadto receptura pomaga w eliminacji włosów połkniętych podczas pielęgnacji, dzięki dodatkowi włókna pokarmowego odpowiedniego typu, co pomaga zapobiegać powstawaniu kul włosowych. Koty perskie utrzymywane wyłącznie w domu są mało aktywne i spędzają nawet do 30 godzin tygodniowo na pielęgnacji długiej sierści. Połykanie sierści powoduje ryzyko powstawania kul włosowych w przewodzie pokarmowym.
Utrzymanie zdrowia dróg moczowych. U kotów perskich ryzyko problemów z układem moczowym jest wyższe, co sprawia że są podatne na powstawanie kamieni moczowych bardziej niż inne koty.
Wspomaganie optymalnego przebiegu trawienia oraz równoważenie flory jelitowej poprzez zastosowanie wysoko strawnych białek i prebiotyków.
Wielkość, kształt i tekstura krokietów powinny być dostosowane do sposobu jedzenia kotów perskich, czyli chwytania pokarmu spodnią stroną języka. Koty perskie mają budowę brachycefaliczną, która charakteryzuje się szeroką, zaokrągloną głową i bardzo silnie spłaszczoną częścią twarzową.
Kształt krokieta karmy suchej powinien maksymalizować powierzchnię kontaktu z językiem i poprawiać przyleganie, co ułatwi kotu chwytanie pokarmu.
Koty starsze, powyżej 12 roku życia, mogą mieć trudności z wchłanianiem substancji odżywczych. Utrzymanie prawidłowej masy ciała u kota starszego i zminimalizowanie ryzyka niedoborów wymaga podawania mu karmy o wysokiej strawności oraz zawierającą wszystkie potrzebne organizmowi składniki pokarmowe w odpowiedniej ilości.
W miarę postępowania procesu starzenia u kotów mogą pojawić się problemy z zębami, a u niektórych osobników dochodzi również do pogorszenia zmysłów smaku i węchu, co często prowadzi do zmniejszonego pobrania pokarmu. Dostosowanie kształtu, rozmiaru i twardości czy tekstury krokieta do słabszej i delikatnej delikatnej szczęki kota starszego, sprzyja zachęcaniu go do zjedzenia całej porcji przeznaczonej dla niego karmy.
Poziom energii optymalny dla danego kota w dużej mierze zależy od trybu życia, a dotyczy to również zwierząt starszych. Dla kota starszego, który nadal regularnie wychodzi na zewnątrz, odpowiednia będzie karma o nieco wyższej zawartości tłuszczu. Z drugiej strony proces starzenia może nasilać ryzyko rozwoju nadwagi i otyłości u kotów przebywających wyłącznie w domu. Dlatego ich pobranie kalorii wymaga ścisłej i regularnej kontroli. Optymalna może być się wtedy okazać karma o umiarkowanej ilości tłuszczu.
Opieka nad kotem perskim
Wskazówki dotyczące pielęgnacji, szkolenia i ćwiczeń
Kot perski, jak każdy kot, potrzebuje codziennej dawki ruchu, a zabawa z opiekunem będzie doskonałym wyborem. Wybór różnych zabawek i sprzętów dla kotów jest obecnie ogromny. Aktywne zabawy, pogoń czy wydobywanie jedzenia ze specjalnych podajników mogą uatrakcyjnić codzienność kota oraz dobrze wpłyną na zdrowie i samopoczucie zwierzęcia. Koty perskie chętnie odpoczywają, jednak codzienna dawka ruchu jest ważna dla utrzymania dobrej kondycji ciała.
Jak pielęgnować kota perskiego? Bardzo starannie. To jedyna rasa kotów długowłosych, a taka szata wymaga wiele wysiłku. To nie tylko kwestia estetyki, ale też zdrowia i dobrego samopoczucia kota. Na początek codzienne rozczesywanie włosa. Pozwoli to uniknąć zmatowienia i splątania sierści. Koty perskie należy regularnie kąpać, aby dokładnie oczyścić zarówno jedwabisty włos okrywowy, jak i puszysty podszerstek. Po kąpieli dokładnie wysusz, a potem wyczesz kota. Wyczesanie sierści pomoże równomiernie rozprowadzić na jej powierzchni sebum, czyli wydzielinę gruczołów łojowych. W razie potrzeby trzeba kotu przycinać pazury.
Uczenie kota perskiego jest łatwe, z powodu niezwykle ugodowego usposobienia. Koty tej rasy chętnie współpracują z człowiekiem, dlatego zazwyczaj również chętnie wykonują zadania. Trening czystości, podajnik jedzenia czy korzystanie z drapaka – jeśli tylko jasno pokażesz kotu o co chodzi, nauka pójdzie szybko. Dobra motywacja, cierpliwość i łagodność to klucz do sukcesu.
Kot perski, jak każdy kot, potrzebuje codziennej dawki ruchu, a zabawa z opiekunem będzie doskonałym wyborem. Wybór różnych zabawek i sprzętów dla kotów jest obecnie ogromny. Aktywne zabawy, pogoń czy wydobywanie jedzenia ze specjalnych podajników mogą uatrakcyjnić codzienność kota oraz dobrze wpłyną na zdrowie i samopoczucie zwierzęcia. Koty perskie chętnie odpoczywają, jednak codzienna dawka ruchu jest ważna dla utrzymania dobrej kondycji ciała.
Jak pielęgnować kota perskiego? Bardzo starannie. To jedyna rasa kotów długowłosych, a taka szata wymaga wiele wysiłku. To nie tylko kwestia estetyki, ale też zdrowia i dobrego samopoczucia kota. Na początek codzienne rozczesywanie włosa. Pozwoli to uniknąć zmatowienia i splątania sierści. Koty perskie należy regularnie kąpać, aby dokładnie oczyścić zarówno jedwabisty włos okrywowy, jak i puszysty podszerstek. Po kąpieli dokładnie wysusz, a potem wyczesz kota. Wyczesanie sierści pomoże równomiernie rozprowadzić na jej powierzchni sebum, czyli wydzielinę gruczołów łojowych. W razie potrzeby trzeba kotu przycinać pazury.
Uczenie kota perskiego jest łatwe, z powodu niezwykle ugodowego usposobienia. Koty tej rasy chętnie współpracują z człowiekiem, dlatego zazwyczaj również chętnie wykonują zadania. Trening czystości, podajnik jedzenia czy korzystanie z drapaka – jeśli tylko jasno pokażesz kotu o co chodzi, nauka pójdzie szybko. Dobra motywacja, cierpliwość i łagodność to klucz do sukcesu.
7/7
Ważne informacje o kotach perskich
WspaMIAUłe! Persy są takie, na jakie wyglądają: przytulne, przyjazne, łagodne i zawsze chętne do pogoni za zabawką lub smakołykiem. To naprawdę fantastyczne koty. Opiekunowe nazywają czasem koty perskie dobrymi duchami domowego ogniska, względu na urocze spojrzenie i przyjazne zachowanie.
Kot perski zapewne chętnie będzie siedział na twoich kolanach i domagał się głaskania. Koty perskie są bardzo otwarte, delikatne i wylewne. To koty chętnie prezentujące tę jaśniejszą stronę kocich osobowości.
Inne rasy, które mogą cię zainteresować
Przeczytaj więcej na ten temat
Źródła
- Veterinary Centers of America https://vcahospitals.com/
- Royal Canin Dog Encyclopaedia. Ed 2010 and 2020
- Banfield Pet Hospital https://www.banfield.com/
- Royal Canin BHN Product Book
- American Kennel Club https://www.akc.org/
Polub i udostępnij tę stronę